ONTSLAG

Hey iedereen!


Het grote nieuws: ik ben gisteren, woensdag OP ONTSLAG GEGAAN in Pulderbos. Met andere woorden ben ik nu "voor altijd" thuis.
Ik hoor jullie al zeggen "wow Kari dus dat wil zeggen dat jij genezen bent?" Nee, toch nog niet. Het advies van de Psychiater was om mij uit het veilige leventje van Pulderbos te halen. Pulderbos is eigenlijk een onderhoudende factor geworden. 
Na het nieuws van de Psychiater heb ik de moeilijke vraag gekregen of ik direct naar huis wilde of ik nog een bepaalde periode mega hard wilde werken en wat ik dan wilde bereiken. Na heel veel nadenken en praten met mijn omgeving en ouders, hebben we toen besloten dat ik nog enkele stappen wilde zetten. 
Mama, papa en ik hebben samen een voorstel gedaan aan de kine en die heeft in samenspraak met de rest van team Kari beslist dat ik nog 3 weken mocht blijven. Dit was uiteraard op voorwaarde dat ik mijn doelstellingen elke week behaalde. 

Die 3 weken waren heel intensief en heel vermoeiend. We hebben bewust de keuze gemaakt dat ik pas nadien jullie dit ging vertellen zodat ik toch nog minimale rust had. 
De komende maand is vooral bedoeld om op mijn positieve te komen en om uit te zoeken hoe ik me het beste voel in mijn gezin en wat ik daarvoor nodig heb. 
Een kine of psychomotorisch therapeut wordt niet ingeschakeld omdat ik van heel kort word opgevolgd door Pulderbos. Over een maand hebben we een gesprek en tot dat zal de grootste uitdaging zijn om alles wat ik nu kan, te behouden. 
De komende weken spreek ik elke week met mama en papa een doelstelling af. Deze doelstelling hoeft niet perse motorisch te zijn.  

Om mijn schooljaar te overbruggen ga ik op maandag en op woensdag naar school. De andere dagen ben ik thuis. We hebben met de school afgesproken dat ze voor chemie 4u thuisonderwijs voorzien/op zoek gaan naar een leerkracht. Door de 4u thuisonderwijs en misschien een kleine wissel in mijn lessenrooster zou het normaal gezien geen probleem mogen zijn om door mijn jaar te geraken. 

De "standaard" regeling van opvolggesprekken die gaan wij niet doen. Normaal is het 1 maand na het ontslag gesprek, dan 3 maanden verder en dan na een half jaar. Wij hebben onder de gedachte "van kort bij opvolgen" afgesproken dat ik elke maand op gesprek kom (tot Pulderbos beslist dat dit afgebouwd mag worden) en dat ik om de 2 weken een mail stuur om te laten weten hoe het met me gaat en eventuele vragen te stellen.

De komende weken gaan voor mij ook wat zoeken zijn maar we zullen wel zien waar we uitkomen...

Kus
Kari🌹

resultaten van de gesprekken

Hoi iedereen,

Zoals ik in de vorige blog vermeld had, zal ik in deze blog wat meer vertellen over wat we de afgelopen periode van de verschillende dokters hebben geleerd. 

Eind vorig jaar stelden we vast dat mijn revalidatie niet meer opschoot. We waren eigenlijk wat vastgelopen. Daarom werd er vanuit Pulderbos in samenspraak met ons besloten om een psychiater in het revalidatietraject te betrekken. Zij kon dan met een andere bril de situatie bekijken.

Er volgden verschillende gesprekken: 1 gesprek met ons drie (Kari-mama-papa) 2 met mij alleen en 2 met enkel mama en papa.

Eind januari volgde het adviesgesprek. De psychiater toetste haar bevindingen af met die van de artsen van Pulderbos en daarna werden wij ingelicht.

We kregen eerst een verklaring richting het verleden en dus ook de oorzaak van mijn problemen. 

Overbevraging stond daar centraal in. Zonder dat ik me ervan bewust was, werd ik continu overbevraagd. 

Enkele persoonlijkheidskenmerken liggen aan de basis hiervan. Vermits ik het nooit anders heb geweten, had ik ook niet in de gaten dat ik overbevraagd werd of anders gezegd dat ik heel hard moest werken om in het dagelijkse leven goed te functioneren.  Signalen die mijn lichaam uitzonden werden fout geïnterpreteerd bv pijn aan mijn knie zal vermoedelijk van het groeien zijn (dachten wij).  Achteraf bleek dit een signaal te zijn van mijn lichaam. Het stuurde een "Kari ga nu eens rusten en doe het wat rustiger aan" signaal, maar dat konden we er toen niet van maken.

Het ouder worden, puberen en meer verantwoordelijkheden, zorgden voor veel meer situaties waarin ik overbevraagd werd, met het gekende resultaat als gevolg.

In Pulderbos ben ik in een veilige, rustige, gestructureerde omgeving. Deze zorgt voor rust in mijn hoofd en hier wil ik/mijn hoofd ook zolang mogelijk blijven. Telkens als het 'normale' dagelijkse leven dichterbij kwam, sloeg mijn lichaam in paniek en reageerde het. Denk aan mijn terugval in september vorig jaar. Terug naar school en scouts brachten enkele oude gevoelens terug tot leven. Vermits mijn lichaam/hoofd dit niet wou, besloot het terug te vallen. Deze terugval zorgde er ook voor dat ik langer in Pulderbos kan blijven. Ja, zo slim is het onderbewustzijn van een mens...

Dit is natuurlijk geen gezonde situatie.  In een volgende blog zal ik hierover een vervolg schrijven. Kijk tegen het einde van de maand nog maar eens. Er volgt belangrijk nieuws. 

Kus, 
Kari🌹

B-DAY

liefste lezers, 

vorige week was mijn verjaardag:)) Ik ben 17 geworden en om dat te vieren zijn we met heel de familie gaan bowlen. Zoals jullie hieronder zien, heb ik zelf gegooid vanuit mijn stoel. Er waren nog andere mogelijkheden, zoals een krokodil voor de kleine kindjes en een opzetstuk voor aan mijn rolstoel. Bij beide alternatieven moest ik de bal maar gewoon in een gootje leggen en dat wilde ik niet dus dan maar gewoon gooien:) En euhm, ik wil niet stoefen ofzo, maar ik het de eerste STRIKE gegooid van alle kinderen😄

In de loop van volgende week gaat er een samenvatting verschijnen van de afgelopen weken op"dokter" gebied. Zoals eerder gezegd zijn het zware weken omdat er veel spannende gesprekken geweest zijn. We wachten nog op enkele concrete zaken en dan kan ik jullie vertellen wat er allemaal is gezegd tijdens die gesprekken. 

Kus 

Kari🌹