Nieuwjaarsbrief

Lieve lezers,

Welkom op mijn blog, ik ben Kari 15 jaar en minder gelukkig dan dat ik zelf dacht.

2018….

Je was goed begonnen, je gaf me een positieve vibe met het vooruitzicht naar het dansoptreden.  Maar het was niet allemaal rozengeur en maneschijn,…. Die kniepijn begon me ontzettend te hinderen, maar ik sloeg me er dapper doorheen.  Na een deugddoende gezinsvakantie in Frankrijk, vertrok ik eindelijk op scoutskamp, maar ook dit liedje mocht niet blijven duren.  Halverwege het kamp hebben die pijnlijke knieën beslist dat die helling, waarop onze kampplaats gelegen was, niet meer doenbaar was.  Terug naar huis dan maar.  Zelfs een supertof Pretparkenkamp moest geannuleerd worden! Pfffff, blij dat het terug school is, terug naar mijn vrienden….. dacht ik.  Al na de eerste week, op zondag 9 september,  ging letterlijk het licht uit.  Ik ben flauwgevallen en neerkomen met mijn hoofd op de tafel, dat was niet zo’n goed idee! Gevolg: zware hersenschudding.  Veel, heel veel, slapen, hoofdpijn, concentratie problemen, nekpijn….. 5 november: eindelijk terug naar school, toch wel voor 2 vakken. Wiskunde en frans, alhoewel dat het allemaal Chinees voor me was, deed ik mijn uiterste best.

Dinsdag 27 november ging in de vooravond mijn lichaam in ‘ERROR’.  Ik werd niet goed, had het gevoel dat ik zou flauwvallen maar in plaats daarvan kreeg ik stuiptrekkingen, waardoor iedereen dacht dat ik een epileptische aanval had.  Ik werd met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht, daar volgde vele onderzoeken. Enkele dagen later werd ik overgebracht naar een ander ziekenhuis en volgde er nog meer onderzoeken…. Zonder diagnose, als een platte pannenkoek in een rolstoel mocht ik na een week naar huis.  10 dagen later volgde dan wel de diagnose: CONVERSIESTOORNIS, mijn hersenen geven geen of foute signalen door aan mijn lichaam.   Ik zal een revalidatie-traject moeten volgen, bv. in Pulderbos.

Kort samengevat, 2018, je was een jaar om snel achter mij te laten!!!!!!

2019….

Het jaar van de ommekeer, van Kari 2.0!

Ik ga erin vliegen, zodat ik snel terug zelf mijn bestek kan vasthouden, zelf een pen kan vasthouden, zelf kan schrijven, zelf wc-papier kan afscheuren, zelf naar toilet kan gaan, zelf mijn tanden kan poetsen, mijzelf kan aankleden, zelf kan douchen, zelf kan rechtstaan, zelf kan stappen, …kortom, MIJZELF KAN ZIJN!

Donderdag 3 januari, de eerste D-Day.  Diagnosegesprek in het Ukja.  Zij hebben de leiding over de hele revalidatie, die dag zullen we (hopelijk) afspreken hoe de psychische revalidatie zal verlopen en wat er met Pulderbos is afgesproken voor de lichamelijke revalidatie.

Tot de volgende, 

Kari🌹